Η αναφορά αυτή έχει την θέση της βάση για το πώς αναπτύχθηκε η Ελληνική Αγορά ξύλου στις τελευταίες δεκαετίες. Εδώ δίνεται μόνο το γενικό συμπέρασμα από στοιχεία που υπάρχουν.
Οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα σε δύο μεγάλα τμήματα προϊόντων ξυλείας:
Στην ξυλεία που παράγεται από τα Ελληνικά δάση σε πριστήρια που υπάρχουν σε μεγάλες και μικρές πόλεις της χώρας. Έως και το 1970, αποτελεί ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της αγοράς του ξύλου. Μεταγενέστερα και ως σήμερα οι όγκοι που διακινούνται είναι τοπικού ή περιφερειακού ενδιαφέροντος.
The Hellenic wood products market
This report is based on how developed the Hellenic wood Market in recent decades. Here we are given only the general conclusion from existing data.The production from the Greek Forestry and Greek were from sawmills that exist in the country until 70-80's. This production was a very important segment of Hellenic wood market. Later untill today the traded volumes are on a local or regional interest only.
Εγχώρια Ξυλεία.
Η πολιτική που υπήρχε από την Πολιτεία , ο κρατικός παρεμβατισμός λόγω του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των δασών, το ανάγλυφο των δασών αλλά και άλλα σύνθετα προβλήματα που δεν λύθηκαν έγκαιρα οδήγησε τις μικρές αυτές βιομηχανίες-πριστήρια σε σταδιακή απαξίωση και κλείσιμο.Σήμερα παραμένει ένας όγκος εγχώριας ξυλείας που όμως και λόγω κακής υποδομής στην πρωτογενή παραγωγή φθίνει συνεχώς.
Hellenic timber Production
The state policy was state interventionism because the High percentage of public ownership of forests, the forest terrain and other complex problems that are not solved promptly, led these small industries and sawmills gradual depreciation and closure.
Εισαγωγές ξυλείας:Η νέα διάρθρωση της Ελληνικής Αγοράς.
Περίοδος 1940-1970
Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, πλοιοκτήτες ή ναυτιλιακά γραφεία άρχισαν πιο έντονα να φέρνουν ξυλεία στην Ελλάδα. Κοντά σε αυτούς και άλλοι επιχειρηματίες ασχολήθηκαν με την εισαγωγή ξυλείας. Γνωστά ονόματα όπως του Ευγενίδη έχουν αναμιχθεί σε αυτήν την αγορά. Ιδιαίτερο ρόλο από το 1947-50 παίζει η τότε Σοβιετική ένωση με του ς αντιπροσώπους της στην Ελλάδα και κυρίως τον Γ. Φραγγίστα.
Η ξυλεία από αυτούς τους αντιπροσώπους-εμπόρους-πλοιοκτήτες έρχεται σε πραγματικά πολύ μεγάλες ποσότητες.
Ξεφορτώνεται στα λιμάνια χύμα και άλλοι μικρότεροι τοπικής εμβέλειας έμποροι διαλέγουν ξυλεία στα λιμάνια, την οποία και πληρώνουν μόνο μετρητοίς. Πιστώσεις σπάνια και σε ειδικές περιπτώσεις μόνο δίνονται.
Σιγά σιγά ο κάθε μεγαλοεισαγωγέας δημιουργεί ένα δικό του δίκτυο σε προσωπικό επίπεδο, ανθρώπων που εμπορεύονται την ξυλεία που φέρνει.
Έτσι κυρίως γύρω από τα μεγαλύτερα λιμάνια αναπτύσσονται εμπορικές επιχειρήσεις: ΞΥΛΕΜΠΟΡΙΚΑ ,τα οποία και αγοράζουν χονδρικώς και πουλάνε λιανικώς και πολύ περισσότερο, οι ευνοημένοι και συγγενικών σχέσεων αγοράζουν με πίστωση και πουλάνε μετρητοίς, ή αγοράζουν κανονικά και πουλάνε με «καπέλο».
Μια διαμόρφωση αγοράς που γίνεται εκείνο τον καιρό από το 1950 έως το 1970 λόγω της έντονης ζήτησης και του ρεύματος αστυφιλίας που κατακλύζει την Ελλάδα.
Timber imports:The new structure of the Hellenic Market
Period 1940-1970
After WW II, ship owners or shipping agents began more intensely to bring timber to Greece. Close to them and other entrepreneurs were
involved in big timber importing. Famous names like Eugenides have been involved in this market. A special role is played by the 1947-50 the Soviet Union with the Soviet timber products agents in Greece and like G. Frangista.
The timber from these the dealers-ship-owners come in really large quantities.
Unloaded to the ports in bulk and smaller-scale local traders shorting the timber at the ports piece by piece, and paying only in cash.
Gradually each importer creates his own network on a personal level with local traders.
So particularly around major ports developed commercial enterprises: Retail timber stores and timber traders who buy's wholesale and sell retail.
This market configuration exists from 1950 to 1970 due to strong urbanization which took
place.
Περίοδος 1970-1990
Από το 1970 αρχίζουν οι πρώτες μεγάλες διασπάσεις των μεγαλοεισαγωγέων και ταυτόχρονα κάποιοι τοπικοί Ξυλέμποροι με αρκετά χρήματα ζητάνε συμβόλαια από τους μεγαλοεισαγωγείς για λογαριασμό τους. Δημιουργούνται έτσι γραφεία που αντιπροσωπεύουν οίκους του εξωτερικού και εκτελούν συμβόλαια.
Αυτά είναι κυρίως προγραμματισμένα σε ετήσια βάση και ο αντιπρόσωπος, κερδίζει προμήθεια και πολλές φορές αν είναι και ναυτιλιακό γραφείο και προμήθεια από το φορτίο.
Από το 1970 έως το 1983 γίνεται η δεύτερη μεγαλύτερη έκρηξη δημιουργίας ξυλεμπορικών επιχειρήσεων κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού στις πόλεις κατευθύνει αυτή την κίνηση.
Ταυτόχρονα εμφανίζονται και οι πρώτες βιομηχανίες ξύλου. Η ΣΕΛΜΑΝ και η ΒΑΛΚΑΝΕΞΠΟΡΤ με την εισαγωγή και κατασκευή στην συνέχεια της μοριοσανίδας, που σαν εμπορικό σήμα Novopan2000, άνηκε στην ΒΑΛΚΑΝ και την κατασκευή από την ΣΕΛΜΑΝ του Κόντρα πλακέ και το σταμάτημα των εισαγωγών από το Ισραήλ. Αργότερα η ΣΕΛΜΑΝ, άρχισε να παράγει και αυτή την δική της μοριοσανίδα στο εργοστάσιο του Λευκαντί στην Εύβοια, με εμπορικό σήμα το Shelmanpan.
Η SOFTEX, η Φ.Α Μουρίκης ΑΕ, η ΑΚΡΙΤΑΣ ΑΕ αλλά και άλλες που δεν υπάρχουν όπως Η Panobel, Panotex, Xylopan, o ΕΠΑΣ, ήταν οι πιο μικροί του χώρου δυναστεύονταν από το 80-90% της αγοράς που κρατούσαν η δύο μεγάλοι ΒΑΛΚΑΝ-ΣΕΛΜΑΝ, στο χώρο τόσο της Βιομηχανικής ξυλείας αλλά και των ειδών εμπορίας, μια και οι μεγάλες εταιρείες έκαναν εισαγωγές ξυλείας.
Ο ανταγωνισμός αυτός των δύο εταιρειών δημιούργησε και τα περισσότερα ξυλεμπορικά.
Period 1970-1990
The 1970, was the start of the first big companies while some local timber traders with enough money asking for big imports with contracts on their behalf. So agents of foreign companies which start perform these contracts.
These contracts are mainly scheduled annually by the dealer, on commission basis and many times if you are a shipping agent you could have and shipment commission too.
From 1970 to 1983, is the second largest eruption of Retail timber trading stores with new warehouses mainly in large urban centers. The high concentration of population in cities directs this movement.Simultaneously also the first timber industries like SHELMAN as a Hellenic Swiss owned company which produce a serious plywood volumes stopped the Plywood imports from Israel and BALKANEXPOPRT SA in North Greece which was first chipboard manufacturer. The brand name "Novopan" for the first Greek chipboard registered in Greece as brand of Balkanexport. Later Shelman register its chipboard as "Shelmapan"
The SOFTEX, the F.A Mourikis SA, SA AKRITAS and others such as The Panobel, Panotex, Xylopan was the smallest manufactures in a market which the 80-90% of held by the two big industries BALKAN and SHELMAN.
ΠΙΝΔΟΣ ΑΕ Γρεβενά
Περίοδος 1990 και μετά
Από το 1985 έως και το 1992 γίνεται η τρίτη μεγάλη μεγέθυνση της αγοράς του ξύλου στην Ελλάδα. Μεγέθυνση όμως που δεν στηριζόταν σε πραγματική ζήτηση. Η συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής αυξάνουν την αξία των αποθηκών της ξυλείας, λιγότερο έντονα από ότι το 1960-70. Το στοκάρισμα ήταν και παρέμενε ένα είδος επένδυσης μακροπρόθεσμα.
Εκείνη την εποχή αναπτύσσεται και ο νέου τύπου κρατικός παρεμβατισμός. Λέμε νέου τύπου, γιατί περνάμε από την εποχή του 1970-1980 ,κατά την οποία δίνονται δάνεια σε επιχειρηματίες να αναπτύξουν την βιομηχανία ξύλου και πολλά από αυτά αποδεικνύονται «θαλασσοδάνεια», έως το χάρισμα υπερδανεισμένων από κρατικές τράπεζες επιχειρήσεων σε άλλες που «χωρούσε» δανεισμός ακόμη.
Πειραιάς Ικόνιο / Piraeus Port
IKONIO Container Terminal
Ο νέου τύπου κρατικός παρεμβατισμός έγκειται στην ανάληψη από το κράτος του ρόλου του Ξυλεμπόρου, αλλά και του εισαγωγέα και του βιομήχανου.
Έτσι δημιουργούνται: Κρατική εταιρεία εισαγωγών, από την οποία μπορούν να αγοράζουν οι ξυλέμποροι και οι κατασκευαστές.
Εκπονείται το σχέδιο για την δημιουργία μια Κρατικής αποκεντρωμένης Ξυλοβιομηχανίας όπου στα Γρεβενά θα παράγεται MDF, Μοριοσανίδα και MDF στην Ροδόπη, Πηχοσανίδες και επενδεδυμένα MDF στην Ευρυτανία. Ταυτόχρονα το σχέδιο πρόβλεπε και ανάπτυξη και σύνδεση με αυτές τις μονάδες και των Κρατικών πριστηρίων της Καλαμπάκας και του Λιτόχωρου.
Ειδικά σε αυτήν την περίπτωση το κράτος βγήκε να κάνει αυτές τις επενδύσεις που οι μεγάλοι της βιομηχανίας αρνιόντουσαν να κάνουν. Το όλο σχέδιο απέτυχε και από εσωτερικά προβλήματα αλλά και από εξωτερικές επιθέσεις.
Τα σοβαρά προβλήματα αρχίζουν μετά το 1995, όπου οι μεγάλες εταιρείες ατονούν στις πωλήσεις τους που γίνονται με όλο και μεγαλύτερες πιστώσεις, ο ανταγωνισμός λόγω της μείωσης της ζήτησης μεγαλώνει, εξαγωγικός προσανατολισμός από τις βιομηχανίες ξύλου σοβαρός και σταθερός δεν υπάρχει.
Οι ομοιότητες του 1995 με τις σημερινές δείχνει ότι τα προβλήματα και σε αυτό το κομμάτι της ελληνικής οικονομίας δεν είχαν ούτε λυθεί, ούτε λείψει, αλλά απλά είχαν κρυφτεί.
Σήμερα οι μεγάλες κάθετες μονάδες παραγωγής ξύλου, όπως η ΒΑΛΚΑΝ και η ΣΕΛΜΑΝ, δεν υπάρχουν πια. Η ΑΚΡΙΤΑΣ είναι η μόνη Ελληνική βιομηχανία παραγωγής μοριοσανίδας και ο ΜΟΥΡΙΚΗΣ η μόνη Ελληνική βιομηχανία παραγωγής κόντρα πλακέ. Η Ελλάδα σαν χώρα εισάγει το 80-90% των αναγκών της σε βιομηχανικά είδη ξύλου.
Period after 1990
Between 1985 and 1992, the third major growth of timber market in Greece took place. But that was not based on actual demand. The continuous devaluation of the drachma increase the value of timber in the warehouses, of course less pronounced than in 1960-70. The stock was and remained in a long term a type of investment.
That time developed a new type of state intervention. We say a new type, because we go through the era of 1970-1980, in which loans are given to entrepreneurs to develop the timber industry and many of these prove bad loans and they went over borrowed from state banks.
The new type of state intervention is the assumption by the state's role as a trader, and importer and industrialist.
The Goverment creates State owned wood import company, from which they can buy a trader and a manufacturer too.
Government prepared a plan to create also a state owned Wood Industry shared all over Greece: in Grevena city which will produce MDF, particleboard and MDF in Rodopi area, Block boards and veneered MDF in Evritania. Simultaneously, the plan provides and develops and link between these industries and State sawmills of Kalambaka and Litochoro.
Especially in this case, the state came to make these investments because private sector refused to do. The entire plan failed by internal problems but also from external attacks of private sector.
The serious problems start after 1995, where large companies rendered less in sales that are made more and more bank funding, competition due to reduced demand grows and export orientation decline rapidly.
Today, the large vertical wood production units, such as Balkanexport and SHELMAN, no longer exist. AKRITAS is the only Greek chipboard production industry and MOURIKIS the only Greek plywood production industry. Greece as a country imports 80-90% of its needs in industrial types of wood.
